Οστεοαρθρίτιδα ισχίου

Με τον όρο “οστεοαρθρίτιδα ισχίου” αναφερόμαστε στην εκφύλιση και την καταστροφή του αρθρικού χόνδρου της κοτύλης και της μηριαίας κεφαλής.

Η άρθρωση του ισχίου σχηματίζεται από τη συνένεωση της κεφαλής του μηριαίου οστού με την κοτύλη, η οποία αποτελεί μια κυκλοτερή εσοχή της λεκάνης. Τόσο η κοτύλη, όσο και η κεφαλή του μηριαίου, καλύπτονται από ένα λεπτό, ελαστικό και λείο περίβλημα συνδετικού ιστού, που ονομάζεται αρθρικός χόνδρος. Η παρουσία του αρθρικού χόνδρου επιτρέπει την ομαλή και ανώδυνη κίνηση της μηριαίας κεφαλής εντός της κοτύλης και εξασφαλίζει την αρμονική λειτουργία της άρθρωσης του ισχίου.

Σε περίπτωση καταστροφής του αρθρικού χόνδρου, οι αρθρικές επιφάνεις (κοτύλη και μηριαία κεφαλή) χάνουν το προστατευτικό τους περίβλημα και καθίστανται τραχείες. Η μεταξύ τους κίνηση παράγει τριβή και πραγματοποιείται δύσκολα και επώδυνα.

Ανάλογα με την αιτία που προκάλεσε την καταστροφή του αρθρικού χόνδρου, η οστεοαρθρίτιδα ισχίου διακρίνεται στις εξής κατηγορίες:

Ιδιοπαθής ή πρωτοπαθής

Ρευματοειδής

Μετατραυματική

Αρθρίτιδα λόγω άσηπτης νέκρωσης της μηριαίας κεφαλής

Αρθρίτιδα εξαιτίας συγγενούς δυσπλασίας («συγγενές εξάρθρημα ισχίου»)

Κλινικά, οι ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα ισχίου παρουσιάζουν:

πόνο στην πρόσθια επιφάνεια του ισχίου

αδυναμία βάδισης

περιορισμό των κινήσεων του ισχίου

αντανάκλαση του πόνου στον οσφύ (μέση), στο μηρό ή το γόνατο

Το ιστορικό και η λεπτομερής κλιική εξέταση οδηγούν τον ορθοπαιδικό στην διάγνωση της πάθησης ,η οποία επιβεβαιώνεται και με απλές ακτινογραφίες.

Στον ακτινολογικό έλεγχο παρατηρείται:

στένωση του μεσάρθριου διαστήματος (διάστημα μεταξύ κοτύλης και μηριαίας κεφαλής),

σκλήρυνση των αρθρικών επιφανειών,

υποχόνδριες κύστες,

παραγωγή έκτοπου οστού (οστεόφυτα) και

σε βαριές περιπτώσεις, διαταραχή της ανατομίας της άρθρωσης (καταστροφή της μηριαίας κεφαλής ή μεγάλη διάβρωση της κοτύλης)

Με βάση την ηλικία του ασθενούς, την κλινική εικόνα και τα ακτινολογικά ευρήματα, διαμορφώνεται το κατάλληλο θεραπευτικό πλαίσιο.

Σε περιπτώσεις ήπιας, αρχόμενης αρθρίτιδας, η θεραπεία είναι συντηρητική (μη χειρουργική) και περιλαμβάνει:

ανάπαυση

αναλγητικά φάρμακα

φυσικοθεραπεία

συμπληρώματα διατροφής (χονδοϋτίνης, γλυκοζαμίνης)

Σε μέτριες ή βαριές περιπτώσεις οστεοαρθρίτιδας, η θεραπεία είναι χειρουργική και περιλαμβάνει την ολική αρθροπλαστική του ισχίου.